بسم رب المهدی(عج)
اناالمهدی !
من موعود زمانم، صاحب عصر ، پرورده دامن نرگس وآورنده عدل خدا، من مهدی قائمه گیتی، خرد هستی وادامه خدایم....
شکیب شما در سراشیب عمر ، میوه باغ آفرینش، فراخی آسمانها و نجابت زمین....
من گریه های شما را می شناسم با انتظارشما هرشام دیدارمیکنم، نغمه گر ندبه های شما در میان کاجهای غیبتم، اشکهای شماآیندگان من است...
دلتنگی های من گشایش بخت شماست، من موی گره درگره ام را نذر پریشانی شمایان کرده ام.
با من از همه آنچه دردل دارید بگویید،از گرانی بار انتظار،از تیرگی شبهای غیبت، از هیمنة جور، ازهیبت گناه،ازفریب سراب، ازدروغ خنده ها و از دوری اقبال....
من تنگی دل شما را می شناسم، گرمی دستهای شما چراغ خیمه صحرایی من است. هیچ روزنیست که مرا ندیده باشید که شام و سحر درهم آمیخته اند.کدام عندلیب است که بی گلزار بخروشد وکدام بیداری است که درغیبت خورشید هیمنة خواب را از خود رُفته باشد
(زآنکه بی گلزاربلبل خامُش است/غیبت خورشید بیداری کُش است)و شما در خروشید و به تازیانه انتظار خواب را چند فرسخ از خود دور باش دادید.
من شما را به محکمه عاطفه ها میبرم اگر وصله غیبت را به نخ افترا بر قبای سبزمن بیاویزید.
من میان شماهستم و شما آغازمن....
کلمات کلیدی:
